• حمید علیدوستی بسیار تکنیکی، سرزن، شوتزن و خیلی مهاجم خوبی بود. بازی هایی که با پرسپولیس داشت، واقعا ما را خیلی اذیت می کرد. در تیم ملی هم عالی بود...
  • وقتی به مهاجمان مان نگاه می کنیم، کسانی را داریم که در تاریخ کشورمان هم بی نظیر بودند. مثل خداداد عزیزی از نظر فن بازی. خداداد دوران طولانی در تیم ملی نداشت. یک سری مشکلات و مسائلی که بعضی از وقت ها به وجود می آمد که در تیم ملی کمتر بازی کرد اما هر موقع بازی می کرد، تاثیرات خودش را می گذاشت

بررسی یک به یک پست های تیم منتخب قرن و برگزیدگان این نظرخواهی از روز یکم فروردین 1401 آغاز شد. سامان خدائی به همراه مهدی حدادپور در نوروز 1401 با شما هستند تا نقطه نظرهای کارشناسان درخصوص برگزیدگان را بار دیگر مرور کنند و همچنین در طرفداری مرور تاریخی کوتاهی بر دوران درخشان اساطیر فوتبال ایران داشته باشیم.

امروز، یازدهم فرودین به آخرین پست در تیم منتخب قرن می رسیم. جایی که حسن روشن بعد از علی دایی عنوان دومین مهاجم تیم منتخب قرن را مال خود کرد. در این پست بعد از حسن روشن، خداداد عزیزی و حمید علیدوستی نیز آرای بالایی را به خود اختصاص دادند.

برنامه یازدهم برای دومین مهاجم تیم قرن، حسن روشن؛ این برنامه را می بینید و همچنین متن آن را در ادامه می خوانید:

 

سلام، امروز 11 فروردین 1401، پست شماره 11، دومین مهاجم مان و آخرین مرد ترکیب 11 نفره تیم منتخب قرن فوتبال ایران.

سلام و عرض ادب خدمت مخاطبان عزیز رسانه طرفداری، و تو سامان عزیز، خسته نباشی. روزهای پر فراز و نشیبی را سپری کردیم در انتخاب بهترین ها. با حسن روشن که طفل گریزپای رایکوف به او می گفتند. 

حسن روشن متولد 1334 است، اسم اصلی اش منصور است. متولد محله اختیاریه تهران و فرزند منوچهر روشن، از بزرگان فوتبال قدیم ایران است. حسن آقای روشن یک خصوصیت منحصر به فرد دارد و آن اینکه در تاریخ فوتبال ایران،تنها کسی است که هم در المپیک گل زده و هم در جام جهانی. ضمن اینکه خصلت های فنی بسیار بارزی داشت، حریف را در تک به تک خوب جا می گذاشت، استارت های انفجاری داشت، گلزن خوبی بود و سرعت بالایی داشت. افسوس که دوره فوتبال ایشان در ایران به درازا ختم نشد و در سال های 60-61 زمانی که 26-27 سالش بود برای همیشه از فوتبال ایران جدا شد، البته به ایران برگشت اما فوتبالش در کشورمان تمام شد.

آیتم | محمدرضا زادمهر:

انتخاب سوم هم آقای حسن روشن را می نویسم. با آن پای مصدومش بازی با کره، در تیم ملی جوانان اصلا یک انقلاب کردند. آن سالی که مظلومی و میری و حسن روشن بودند با مربیگری حشمت مهاجرانی قهرمان شدند.

آیتم | بهتاش فریبا:

اما شما از دو اسم نمی توانی بگذری. تاثیرگذاری و گل های مهم در تورنومنت های مهم. من چون عاشق فوتبال حسن روشن بودم، همیشه می گویم بند کفش حسن روشن از خیلی فورواردهای امروزی بهتر است. می خندیدند خیلی ها، می گفتند بند کفش به فوتبال چه کار دارد؟ اصطلاح است دیگر. یعنی کفش های حسن روشن از نصف فورواردهای امروزی بهتر است. شما ببینید المپیک، جام جهانی، تمام تورنومنت ها، بازی با فرانسه قبل از رفتن به جام جهانی 78، بازی هایی که برای استقلال کرد، شما یادتان نمی آید تاج آن زمان با 4 گل پاس را برد، نمی دانید حسن روشن چه کار کرد. ما افتخار بازی با او را هم در تیم ملی و هم در استقلال داشتیم. طبیعتا هیچ کسی غیر از حسن روشن نمی تواند یکی از فورواردهای من باشد. پس اولین اسم، حسن روشن است.

صحبت هایی که در مورد حسن روشن می شود، همین مسائلی که گفتید، فوتبالش زود تمام شد، خیلی ها می گویند فوق العاده بود اما متاسفانه مصدوم شد و این مصدومیت هنوز ادامه دارد و بارها عمل می کند. صحبت هایی که می کنند، می گویند دوپا بود، هم با پای راست و هم چپ و همینطور با آن قد و قامت کوتاه، سرزن بود. این صحبت ها همیشه می شود. و اما حسن آقای روشن همیشه رک بوده است، بی تعارف بدون اینکه بگوید چه در موردش می گویند، صحبتش را می گوید. و این مسائلی بود که بیشتر درموردش شنیدیم.

یکی از امتیازاتی که او داشت، یکی از جوان ترین کاپیتان های تاریخ تاج است. وقتی که 22 سالش بود، دوره ای که ناصر حجازی نبود در استقلال، اکبرکارگر جم، علی جباری، عزت جانملکی، کارو حق وردیان، محمدرضا عادل خانی، غلامحسین مظلومی، این ها از استقلال جدا شده بودند و حسن روشن در حالی که 22 سال بیشتر نداشت، کاپیتان اول تاج بود. همچنین حسن روشن صاحب ویژگی های فنی درخشانی بود اما همینطور که گفتید، مصدومیت های گاه به گاه بود باعث می شد که در خیلی از میادین و فضاهایی که باید خودش را بیشتر نشان می داد، نباشد. از جمله اینکه ما جام جهانی 1978 را با مصدومیت حسن روشن شروع کردیم و در بازی اول نبود و دیر به زمین آمد. در بازی دوم هم باز همینطور و از بازی سوم تازه فیکس شد. حسن روشن بعد از مدت ها چند دوره مصدومیت را طی کرد و بعد از انقلاب کلا در فوتبال ایران شاید 10 بازی هم نکرد. نکته قابل توجه اینکه حسن روشن وقتی که انقلاب شد 24 سال بیشتر نداشت. یعنی از 24 سالگی به بعد، فوتبال ایران تنها 3-4 بازی از حسن روشن در سطح باشگاهی به خودش دید و در سطح ملی هم در جام ملت های 1980 با ما بود اما متاسفانه اتفاقی که افتاد، اینکه حسن روشن به خاطر شهادت برادرش زود از تیم ملی جدا شد. البته آن متاسفانه را به خاطر جایی زودهنگامش از تیم ملی عرض می کنم.

روح برادر حسن آقای روشن و همچنین روح تمام شهدای خاک ایران از اول تاریخ تا به امروز شاد و در آرامش باشد.

آیتم | ناصر محمدخانی:

مهاجم آخر من با تمام احترام به تمام مهاجم ها، چون من چند سال در کنارش بازی کردم. مهاجمی بود که واقعا تکنیکی بود، سرزن بود، شوت زن بود. آقای حمید علیدوستی. خیلی مهاجم خوبی بود. مخصوصا بازی هایی که با پرسپولیس داشت، واقعا خیلی اذیت می کرد. در تیم ملی هم خیلی خوب بود. البته ایشان نیز مثل من هم هافبک بازی می کرد و هم مهاجم.

 

آیتم | مجید جلالی:

وقتی که نگاه می کنیم، در تاریخ هم بی نظیر بودند. مثل خداداد عزیزی از نظر فن بازی. خداداد در طول دوره ای که در تیم ملی بازی کرد کم بود. یک سری مشکلات و مسائلی که بعضی از وقت ها به وجود می آمد، در تیم ملی کمتر بازی کرد اما هر موقع که بازی می کرد، تاثیرات خودش را می گذاشت. من به عنوان هافبک طراح از نظر فنی خداداد را خیلی ویژه می بینم. چون به هر حال بازیکنی هم هست که با او کار کردم. 

اما جایی که حسن روشن رای قاطع را آورد و یکی از رای های سه رقمی لیست تیم منتخب را آورد، ما در تعقیبش غزال تیزپای فوتبال ایران را داشتیم، خداداد عزیزی، و بعد از او، حمید علیدوستی، یکی از بزرگانی که او هم شانس نیاورد و فوتبالش خورد به دوره هایی که نتوانست آن استعدادی که دارد به نمایش بگذارد.

در زندگی فردی، هیچکدام از این دو نفر بدشانس نبودند، شاید دوره اوج حمید علیدوستی مربوط به دهه 60 بود که نسل سوخته ما بودند، اما حمید علیدوستی تا 40 سالگی فوتبال بازی کرد. ابتدا در دارایی بود و بعد به هما رفت و همیشه به جز پرسپولیس و استقلال برای حضورش انتخاب کرد، بعد که به فوتبال ایران برگشت، بعد از حضور دو ساله ای که در آلمان داشت، در تیم هایی مثل کشاورز و سایپا بازی کرد و درخشان هم بود تا 40 سالگی و می خواهم بگویم که بدشانس نبود.

منظورم این است که در آن دوران بازی ملی کمی داشت، آن دوران ما خیلی از رقابت ها را انصراف دادیم. 

دو جام جهانی را انصراف دادیم، دو المپیک را شرکت نکردیم، به هر حال سال 62 ما فوتبال هم نداشتیم، سال 64 دهه فجر را فقط داشتیم، سال 66 فوتبال ملی هم نداشتیم. صحبت از خداداد عزیزی شد، خداداد هم اتفاقا فوتبالیست خوش شانسی بود. سرعت خوب و تنکنیک بی نظیر، یکی از پدیده های فوتبال ایران در سال 69-70 بود. در تیم ملی ابتدایی المپیک ما که رفت مقدماتی المپیک بارسلون، شاخص ترین و مشهور ترین بازیکن آن تیم بود. خداداد از سال 70 در سطح یک فوتبال ایران شروع کرد و تا سال 85 قبل از خداحافظی اش از فوتبال و آخرین روزهای فوتبالش، مطرح و محبوب بود. او نیز مثل علیدوستی تو هیچ کدوم از تیم های پرسپولیس و استقلال به طور دائم بازی نکرد، چند تا بازی فقط به عنوان یار کمکی برای پرسپولیس به میدان رفت.

در برنامه امروز، نام سه مهاجم بزرگ ایران، حسن روشن، حمید علیدوستی و خداداد عزیزی مطرح شد، هر جا که هستند شاد و سلامت باشند.

طرفداری تی وی اخبار ایران ویدئوی داخلی لیگ خلیج فارس پرسپولیس فوتبال ملی ملی پوشان سابق اختصاصی داخلی استقلال تهران